"تیری هولدبروکس" یکی از نگهبانان زندان مخوف گوانتانامو است که اخیراً در مصاحبه ای که با روزنامه گاردین (شماره چهار 7/10/2009) داشته مسلمان شدن خود را اعلام کرده است.
او در این مصاحبه می گوید: «من هیچ گونه آگاهی و اطلاعی از دین اسلام نداشتم... تنها چیزی که در ذهن ما از اسلام و مسلمانان بود، تصاویر و حادثه یازده سپتامبر بود و بس... . فرماندهان ما در زندان گوانتانامو به ما این طور تلقین کرده بودند که زندانیان گوانتانامو بدترین موجودات روی زمین اند، آنها زیر نظر اسامه بن لادن تربیت یافته اند که غیر از کشتن کار دیگری بلد نیستند».
اما در حالی که همکاران هولدبروکس مشغول شرابخواری و عیاشی بودند، هولدبروکس که برای امرار معاش به بخش نظامی آمریکا آمده بود در سالهای 2003 و 2004 به عنوان نگهبان در زندان گوانتانامو مشغول خدمت بود، اما او در این مدت از نزدیک با زندانیان ملاقات کرده و با آنها صحبت می کرد.
هولدبروکس در حدی با زندانیان نزدیک می شد و باب سخن را با آنها باز می کرد و در این بین از خود ملاطفت و نرمی هم نشان می داد که زندانیان او را به نام « الحارس اللطیف: نگبان خوش رفتار» می شناختند و بارها به خاطر خوش رفتاری او با زندانیان، از سوی مقامات دولتی متهم به خیانت شده بود.
هولدبروکس می گوید: «من می خواستم از تمام خصوصیات زندانیان گوانتانامو باخبر شوم، به همین خاطر با آنها در مورد مسائل مختلف سیاسی، اخلاقی و اجتماعی به بحث و گفتگو می پرداختم، که بعد از مدتی ارتباط و تبادل نظر متوجه شدم که کسانی که در این زندان (گوانتامو) زندانی شده اند همه آنها بی گناه هستند».
خلاصه اینکه این مباحثات نقطه عطفی را در زندگی هولد رقم زد که حتی خودش نیز انتظار چنین چیزی را نداشت.
او می گوید: «من قبل از دوران گوانتانامو هیچ شناختی از اسلام نداشتم و این دو سال (در گوانتانامو) به عنوان نقطه عطف و تحولی در زندگی من به شمار می آید».
هولدبروکس بعد از اینکه به حقانیت دین اسلام و بی گناهی زندانیان گوانتانامو یقین پیدا می کند دیگر توان ماندن در این مکان را ندارد و نه تنها از زندانبانی زندان گوانتانامو، بلکه از عضویت در ارتش آمریکا استعفا می دهد. او حتی بعد از بیرون شدن از ارتش نیز گهگاهی حالات زندانیان در گوانتانامو را تصور کرده و وجدانش ناراحت می شود و از آن دوران به عنوان کابوس تعبیر می کند.
هولدبروکس که بعد از مسلمان شدن نامش را به"مصطفی عبدالله" تغییر می دهد اکنون یکی از منتقدین سیاستهای آمریکا مخصوصا در مورد عملکرد آنها در زندان گوانتانامو می باشد.
مصطفی عبدالله (هولدبروکس) می گوید: «احساس می کنم قبل از اسلام آوردن، زندگی ام کاملا بی معنی و مفهوم بوده است؛ آن زندگی ای که فقط در شرب خمر، استماع موسیقی و شهوترانی خلاصه می شد».
او در پایان می گوید: « خدا را سپاس می گویم که من را مشرف به اسلام نمود و شوق ادای نماز در مساجد و نیز اشتیاق حفظ قرآن مجید را به من عنایت فرمود».
منبع: اسلام اون لاین
او در این مصاحبه می گوید: «من هیچ گونه آگاهی و اطلاعی از دین اسلام نداشتم... تنها چیزی که در ذهن ما از اسلام و مسلمانان بود، تصاویر و حادثه یازده سپتامبر بود و بس... . فرماندهان ما در زندان گوانتانامو به ما این طور تلقین کرده بودند که زندانیان گوانتانامو بدترین موجودات روی زمین اند، آنها زیر نظر اسامه بن لادن تربیت یافته اند که غیر از کشتن کار دیگری بلد نیستند».
اما در حالی که همکاران هولدبروکس مشغول شرابخواری و عیاشی بودند، هولدبروکس که برای امرار معاش به بخش نظامی آمریکا آمده بود در سالهای 2003 و 2004 به عنوان نگهبان در زندان گوانتانامو مشغول خدمت بود، اما او در این مدت از نزدیک با زندانیان ملاقات کرده و با آنها صحبت می کرد.
هولدبروکس در حدی با زندانیان نزدیک می شد و باب سخن را با آنها باز می کرد و در این بین از خود ملاطفت و نرمی هم نشان می داد که زندانیان او را به نام « الحارس اللطیف: نگبان خوش رفتار» می شناختند و بارها به خاطر خوش رفتاری او با زندانیان، از سوی مقامات دولتی متهم به خیانت شده بود.
هولدبروکس می گوید: «من می خواستم از تمام خصوصیات زندانیان گوانتانامو باخبر شوم، به همین خاطر با آنها در مورد مسائل مختلف سیاسی، اخلاقی و اجتماعی به بحث و گفتگو می پرداختم، که بعد از مدتی ارتباط و تبادل نظر متوجه شدم که کسانی که در این زندان (گوانتامو) زندانی شده اند همه آنها بی گناه هستند».
خلاصه اینکه این مباحثات نقطه عطفی را در زندگی هولد رقم زد که حتی خودش نیز انتظار چنین چیزی را نداشت.
او می گوید: «من قبل از دوران گوانتانامو هیچ شناختی از اسلام نداشتم و این دو سال (در گوانتانامو) به عنوان نقطه عطف و تحولی در زندگی من به شمار می آید».
هولدبروکس بعد از اینکه به حقانیت دین اسلام و بی گناهی زندانیان گوانتانامو یقین پیدا می کند دیگر توان ماندن در این مکان را ندارد و نه تنها از زندانبانی زندان گوانتانامو، بلکه از عضویت در ارتش آمریکا استعفا می دهد. او حتی بعد از بیرون شدن از ارتش نیز گهگاهی حالات زندانیان در گوانتانامو را تصور کرده و وجدانش ناراحت می شود و از آن دوران به عنوان کابوس تعبیر می کند.
هولدبروکس که بعد از مسلمان شدن نامش را به"مصطفی عبدالله" تغییر می دهد اکنون یکی از منتقدین سیاستهای آمریکا مخصوصا در مورد عملکرد آنها در زندان گوانتانامو می باشد.
مصطفی عبدالله (هولدبروکس) می گوید: «احساس می کنم قبل از اسلام آوردن، زندگی ام کاملا بی معنی و مفهوم بوده است؛ آن زندگی ای که فقط در شرب خمر، استماع موسیقی و شهوترانی خلاصه می شد».
او در پایان می گوید: « خدا را سپاس می گویم که من را مشرف به اسلام نمود و شوق ادای نماز در مساجد و نیز اشتیاق حفظ قرآن مجید را به من عنایت فرمود».
منبع: اسلام اون لاین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر